Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

περιπλανωμενη στην ακτη δυμαιων εψαχνα μια περιοχη που να μου τραβηξει το ενδιαφερον.ενα τοπο που 8α μου εδινε μια διαφορετικη αντιληψη τησ περιοχης. ειδα λοιπον κατι σιδερα στη θαλασσα τα οποια αν και ηταν σκουριασμενα και εγκαταλελειμένα προεδιδαν τις δραστηριοτητες του παρελθοντος, ενος μερους που εδεναν τισ βαρκες τους.










στην επομενη επισκεψη μου η περιοχη ηταν διαφορετικη. το νερο ειχε καλυψει ενα κομματι απο τα σιδερα οπως και το σωληνα. διαπιστωσα ομως ζωτικα στοιχεια οπως το ψαρι που κολυμπουσε κοντα στα σιδερα








επισκεπτομενη για τριτη φορα το χωρο το κυμα ειχε παρασυρει πανω στα βραχια διαφορα αντικειμενα.
















περπατωντας στα βραχια και κοιτωντας τη θαλασσα συνειδητοποιησα οτι απο ολες τις διαδρομες εντονοτερη αισθηση εχει η περιπλανηση πανω εκει. ισορροπεις , ακους ,αισθανεσαι. παρατηρεις την πολη , τη θαλασσα , και ο αερας σε χτυπαει με τη συνοδεια του ηχου των κυματων.









τα βραχια ειναι το συνδετικο στοιχειο της στεριας και της θαλασσας. το κυμα χτυπαει σε αυτα , ρεει αναμεσα τους , ενωνει το φυσικο στοιχειο του νερου με το χωμα . ειναι το οριο της θαλασσας και του εδαφους.